‘Borsten vooruit’, klonk het zestig jaar geleden in De Vliert als Theo Borsten aan de bal was. De eerste publiekslieveling van FC Den Bosch is de oudste nog levende speler. Woensdag 24 december wordt hij negentig jaar.
Thuis in zijn appartement in Wijchen krijgen de wedstrijdbeelden van FC Den Bosch op FC Den Bosch nog steeds speciale aandacht van Theo Borsten. ”Het gaat goed met mij, zeker in de hovenkamer is alles nog in orde”, vertelt Theo Borsten,
Tot zijn 31ste kwam Borsten twee jaar uit voor FC Den Bosch nadat hij zeven jaar betaald voetbal bij de Bossche club Wilhelmina had gespeeld. ‘’Ik was 31, we hadden een dochter gekregen en ik wilde niet meer zoveel van huis zijn. Drie keer per week trainen, de wedstrijden erbij en een baan overdag – ik vond het wel mooi geweest.”
Bij zijn afscheid wees het Brabants Dagblad op 13 mei 1967 nadrukkelijk op de rol van Theo Borsten als idool van de fans: ‘Theo Borsten was de speler die zijn publiek onbedaarlijk kon laten lachen om zijn dolle vreugde-uitbarstingen na een doelpunt, maar ook kon laten handenwringen en tandenknarsen als het eens niet naar wens ging. Hij was de grilligheid zelve, maar ook een begaafd voetballer met een speciale neus voor ‘onmogelijke zaken’. Hoe vaak heeft zijn naam niet gescandeerd van de tribunes geklonken.’
Twintig goals
Twintig goals in zestig wedstrijden voor competitie en beker maakte Theo Borsten gedurende twee seizoenen voor FC Den Bosch. Op initiatief van Eppo van Lanschot stapte hij in 1965 van Wilhelmina over naar de nieuwe voetbalstichting. “Eppo van Lanschot was lid van Wilhelmina en werd de eerste voorzitter van FC Den Bosch. Toen Wilhelmina in 1965 afhaakte bij de fusie, zei Eppo van Lanschot: ‘Jij gaat met mij mee naar FC Den Bosch.’ Met onder anderen Frans Olde Riekerink en Toon Brusselers en de jongens die van BVV waren overgekomen heb ik toen twee jaar met veel plezier bij FC Den Bosch gespeeld.”
Als amateur van AWC in Wijchen maakte Theo Borsten in 1957 bij Wilhelmijna kennis met het betaald voetbal. Wilhelmina kwam destijds uit in de Tweede Divisie. ‘’Ik kwam in contact met Wilhelmina door Cees van Esdonk, die daar speelde en sportinstructeur was op de kazerne in Vught waar ik mijn opleiding kreeg als dienstplichtig militair. Mensen van Wilhelmina zijn me toen komen bekijken in het militaire regio-elftal. Doordat ik in een wedstrijd een hersenkneuzing opliep heeft het nog een half jaar geduurd voor ik bij Wilhelmina kon aansluiten.”
Stofzuigers
Theo Borsten was een onvoorspelbare speler, linksbenig, maar bang om te koppen. Zijn spel maakte zoveel indruk dat PSV hem benaderde. Hij kreeg aan aanbieding om bij Philips te komen werken en kon dan stofzuigers gaan verkopen. Die toekomst paste niet in zijn levensbeeld. Theo Borsten voltooide liever zijn studie als leraar lichamelijke opvoeding en vond in het onderwijs een baan die hem naast het voetbal veel voldoening schonk.
Theo Borsten hield niet van koppen, maar schuwde de luchduels niet. (Foto: Frans Kuit)